Kryzys w związku.
Kryzys – pochodzi z greki (krisis) i oznacza punkt zwrotny, okres przełomu. Kryzysowi towarzyszą takie emocje i stany jak: strach, cierpienie, poczucie chaosu.
Długotrwały związek oznacza, że partnerzy będą w tym czasie na różnych etapach życia psychicznego. Na różnych etapach w życiu mamy różne potrzeby czy wartości. Jeśli nie dopuszczają tego faktu do świadomości, można spodziewać się tego, że nawet najmniejsza różnica zdań może prowadzić do ostrych konfliktów i kryzysów spowodowanych poczuciem ataku na poczucie własnej wartości oraz niezależność partnerów. Prócz zmian w związku i różnych jego etapów pojawiają się również inne możliwe przyczyny kryzysu.
Mogą to być czynniki zewnętrzne: niepotrzebna ingerencja rodziny, przyjaciół czy nieprzewidziane zdarzenia losowe, typu: choroba, utrata pracy.
Sygnały informujące o zbliżającym się albo już trwającym kryzysie:
– Osobne życie: coraz rzadsze spędzanie wspólnego czasu, samodzielne podejmowanie decyzji, bez uwzględniania potrzeb i oczekiwań partnera, rozluźnienie więzi emocjonalnej, brak zainteresowania sprawami partnera. Unikanie rozmów dotyczących ważnych spraw.
– Unikanie kontaktów intymnych: mało lub brak seksu. Unikanie obecności partnera sam na sam.
– Dużo negatywnych emocji: ogólne niezadowolenie, wzajemne rozdrażnienie, krytycyzm, którym towarzyszy przeżywanie gniewu, żalu, smutku.
– Brak szacunku: lekceważenie i brak wsparcia.
– Narzekanie na partnera do innych: ciągła krytyka i zupełny brak dobrych słów.
Jeśli chcesz pracować nad związkiem, by przetrwał kryzys warto:
– pozostawić za sobą przeszłość – nie warto obwiniać bez końca partnera za wszelkie nieporozumienia i niepowodzenia. Nie warto wracać wciąż do starych “ran”. Powody wywołujące “stary” ból i cierpienie powinny zostać jasno określone, wyjaśnione i raz na zawsze zakończone. Stałe, uporczywe powracanie w rozmowach do daleko odległych konfliktów, które zostały już wyjaśnione i nie mają związku z obecną sytuacją na pewno nie doprowadzą do poprawy relacji i ponownego nawiązania bliskości.
– dopilnować, by postawa partnera była otwarta i rozmowa mają określony cel – nie ma sensu rozmawiać o problemach, jeśli druga strona jest na to zamknięta.
Partnerzy powinni zacząć rozmowę o sobie, o tym, że zaczęło się dziać coś niedobrego. Nie należy doszukiwać się winy. Należy myśleć raczej o udziale, okolicznościach panującej sytuacji. Należy oskarżanie ominąć, lepiej powiedzieć o naszych uczuciach, np.: boli mnie, gdy postępujesz w ten sposób albo twoje słowa, zachowanie mnie ranią.
– skoncentrować się na sobie – niezależnie od postawy partnera, nie należy analizować jego zachowania i psychiki. Lepiej zdefiniować swój problem. Po zdefiniowaniu problemu należy się nim zająć. Jeśli występuje zazdrość o sukcesy zawodowe, zajmij się własną karierą lub pasją. Znajdź sobie coś dla siebie.
– próbować wytrwać, nawet gdy nie otrzymujemy wsparcia od partnera – samotna konfrontacja z własnym bólem. Znajdź powody, dla których chcesz być w tym związku. Pracuj nad sobą, dbaj o siebie, o swoją atrakcyjność fizyczną i intelektualną, o rozwój oraz spełnienie.
Przykładowe typowe problemy w związku:
– Zazdrość – jeśli nie jest przesadna, to nie jest zła. Jeżeli zaczyna wymykać się spod kontroli i zaczyna być chorobliwą zazdrością, warto udać się do dobrego terapeuty.
– Poczucie utraty wolności i niezależności – każdy potrzebuje odrobinę wolności i niezależności w związku, by nie czuć się jak “w więzieniu”. Ważnym elementem zdrowego związku jest znalezienie równowagi między czasem spędzanym wspólnie, a czasem potrzebnym na “indywidualne” sprawy.
– Całkowite uzależnienie od partnera – kurczowe przywiązanie do drugiej osoby może być bardzo kłopotliwe i może doprowadzić do rozpadu związku.
– Pracoholizm – ucieczka w pracę. Najwyraźniej czegoś brakuje i coś przeszkadza. Warto zastanowić się, co się stało i spróbować rozwiązać problem.
– Zdrada – to bardzo częsty powód rozpadu związku. Warto odszukać prawdziwy powód zdrady i wówczas zmierzyć się z problem, jeśli nadal chcemy trwać w tym związku.
– Brak popędu seksualnego – niestety wraz z upływem czasu pary z długim stażem często doświadczają spadku poziomu popędu seksualnego oraz wzajemnego pożądania. Czasami wystarczy wspólna kąpiel, seksowna bieliznę, podniecająca rozmowa. Jednak zdarza się i tak, że brak ochoty na sex może oznaczać, iż jeden z partnerów ma jakieś problemy, których w ten sposób nie rozwiążemy. Ważne jest, aby znaleźć czas na szczere rozmowy. Może być i tak, że konieczna będzie wizyta u seksuologa.
– Rutyna – namiętne pocałunki i delikatne pieszczoty są w stanie wiele zdziałać.
– Brak akceptacji ze strony rodziny – rozwiązanie tego problemu leży po stronie partnera, którego rodzice nie akceptują wybranka/wybranki. Musi być przeprowadzona konkretna rozmowa, podczas której ustalane są granice.
– Związek na odległość – by przetrwały, musi być znaleziony odpowiedni sposób i czas na kontakt, na opowiadanie sobie o tym, co się dzieje w życiu każdej ze stron.
