Czyhające zagrożenia, choroby weneryczne cz.1
Rzeżączka – najbardziej rozpowszechniona choroba przenoszona drogą płciową. Rzeżączkę wywołują bakterie Gram-ujemne dwoinki rzeżączki. Do zarażenia zazwyczaj dochodzi poprzez kontakt seksualny. Nietypowym przypadkiem jest sytuacja, gdy chora matka zaraża swoje dziecko podczas porodu, wywołując u noworodka zakażenie tkanek oka. Infekcje pozapłciowe zdarzają się bardzo rzadko i mogą nastąpić w wyniku używania zakażonych przedmiotów, np. wilgotnej gąbki lub ręcznika.
Objawy u kobiet: ból i pieczenie podczas oddawania moczu, krwiste lub żółtawe upławy z pochwy, swędzenie i infekcje w okolicach odbytu, bolesne stosunki seksualne, dyskomfort w dole brzucha, krwawienia międzymiesiączkowe, wymioty, gorączka. Niestety rzeżączka u kobiet bardzo często przebiega bezobjawowo.
Objawy u mężczyzn: ból i pieczenie podczas oddawania moczu, ropna wydzielina z cewki moczowej, stan zapalny układu moczowego, swędzenie lub infekcje w okolicach odbytu.
Leczenie rzeżączki polega na antybiotykoterapii. Nieleczona rzeżączka prowadzi do bardzo poważnych powikłań, m.in. grozi niepłodnością. Skutkiem przebytej rzeżączki u kobiet może być zapalenie jajników lub stawów, natomiast u mężczyzn zapalenie najądrzy, prostaty, stawów albo zapalenie opon mózgowych.
Kiła – bardzo często występująca choroba zakaźna, wywoływana przez krętki blady Treponema pallidum subspecies palladium. Krętki poza organizmem ludzkim szybko giną. Wczesne objawy kiły pojawiają się po około trzech tygodniach od chwili zarażenia. Ten etap trwa nawet do dwóch lat od zakażenia. Początkowe objawy łatwo przeoczyć i zignorować, zaś późne objawy są dość charakterystyczne.
Przykładowe wczesne objawy kiły:
– Po 2-9 tygodniach od zarażenia zazwyczaj pojawia się niewielkie owrzodzenie. U kobiet znajduje się ono na wargach sromowych i szyjce macicy, u mężczyzn na prąciu, w okolicach jamy ustnej, odbytu. Owrzodzenie jest bezbolesne i znika po około 3 tygodniach.
– Po 9-15 tygodniach od zarażenia rozpoczyna się pełnoobjawowa choroba. Na skórze, zazwyczaj stopach, rękach, głowie pojawiają się wysypki charakterystyczne dla tej choroby, czyli czerwone lub różowe plamki, narośla. U części chorych wysypka ma niewielkie natężenie, przez co może być mało widoczna. Dodatkowo u kobiet pod piersiami i w okolicy sromu, u mężczyzn w okolicy worka mosznowego i odbytu, u obojga płci na wewnętrznej powierzchni ud i w okolicach odbytu mogą powstawać szarobiałe ropiejące zmiany. Na tym etapie choroby występują również objawy uogólnione, tj.: gorączka, osłabienie, spadek masy ciała, ból gardła, głowy. Jeśli od razu nie zacznie się leczenia, kiła przechodzi w postać późną lub utajoną!
Przykładowe późne objawy kiły:
– Późne objawy skórne występujące pod dwiema postaciami, tzn. kiły guzkowopełzakowatej oraz kilaków. Dla kiły guzkowopełzakowatej charakterystyczne jest pojawienie się czerwonobrunatnego twardego guzka, który z upływem czasu rozpada się, a wokół niego tworzą się kolejne wrzody, które gojąc się pozostawiają blizny. Kilaki, to zmiany podskórne, które z czasem przebijają się i pozostawią po sobie kraterowate owrzodzenie. Trudno się goją i najczęściej pojawiają się na twarzy i podudziach. Pozostawiają po sobie zniekształcenia skóry i kości i skóry.
– Objawy ze strony układu nerwowego – choroba może zaatakować mózg oraz rdzeń kręgowy. Może przyczynić się do zmian neurologicznych, zmian osobowości, a nawet wywołać chorobę psychiczną.
– Objawy ze strony układu krążenia – może pojawić się np. zapalenie tętnicy głównej, zapalenie mięśnia sercowego, tętniak aorty.
Przebieg kiły dzieli się na cztery stadia:
– kiłę pierwotną,
– kiłę wtórną,
– kiłę utajoną,
– kiłę późną.
Leczenia stwierdzonej kiły powinno odbyć się jak najwcześniej i musi przebiegać pod okiem lekarza, nie może być prowadzone na własną rękę, gdyż może ono tylko złagodzić objawy lub wprowadzić chorobę w stan utajony. Leczenie kiły polega na antybiotykoterapii, głównie podawana jest penicylina, ewentualnie tetracykliny. Chorzy poddawani są regularnym badaniom kontrolnym.
Nie można lekceważyć faktu, że nieleczona kiła prowadzi do ogromnych zniszczeń w całym organizmie człowieka i może prowadzić nawet do śmierci. Dlatego warto zapobiegać zarażeniu się. Najlepszą ochroną jest stosowanie prezerwatyw, również podczas seksu oralnego i analnego.
